ΙΔΡΥΜΑ ΦΩΤΕΙΝΟΥ

ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑ Κ. ΦΩΤΕΙΝΟΥ
ΕΚΤΕΛΕΣΤΕΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ                                                                                Ηράκλειο 12-10-2005

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑΤΟΣ

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

ΠΡΟΣ: ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΚΡΗΤΗΣ.

Το κληροδότημα Κοινωφελών Σκοπών ΚΩΝ/ΝΟΥ ΦΩΤΕΙΝΟΥ, υπέρ του χωριού Πλάτη Λασιθίου, συστήθηκε από τον ΚΩΝ/ΝΟ ΦΩΤΕΙΝΟ με την υπ’ αριθμόν 2305/ 1937 διαθήκη του, ενώπιον του συμβολαιογράφου Ηρακλείου Ιωάννου Παπαχαριλάου, που δημοσιεύτηκε με το με αριθμό 39 πρακτικό του Πρωτοδικείου Ηρακλείου, την 31η Μαΐου 1937.

Ο σκοπός του διαθέτη ήταν η πώληση της περιουσίας και η σύναξη των απαιτήσεων του και της κινητής περιουσίας του και με τα χρήματα αυτά οι εκτελεστές της διαθήκης του (τρεις) ή οι αναπληρωτές τους (δύο φοιτητές τότε) που ο ίδιος είχε ορίσει, να μεριμνήσουν <<……καθ’ ον τρόπον και χρόνον προκρίνουσι….>> για την επίλυση του προβλήματος ύδρευσης του χωριού, και το τυχόν υπόλοιπο να διαθέσουν για τον ευπρεπισμό των σχολικών και εκκλησιαστικών κτηρίων. Οι σκοποί αυτοί με τις αποφάσεις 660/1984 ως προς τους σκοπούς και 646/1998 ως προς την αξιοποίηση της περιουσίας, τροποποιήθηκαν όπως αναγράφεται σε αυτές.

Η διατεθείσα περιουσία δεν αναφέρεται λεπτομερώς στην διαθήκη, πλην αυτής που αφήνει στην σύζυγό του, ούτε υπάρχει στο αρχείο μας σχετική επίσημη απογραφή της περιουσίας που βρέθηκε μετά το θάνατό του. Πιθανότατα είχε ενημερώσει τους συγγενείς του, εκτελεστές της διαθήκης του σχετικά, ή οι ίδιοι να γνώριζαν λεπτομερώς την περιουσία του κινητή και ακίνητη.

Στο αρχείο μας υπάρχει χειρόγραφο έγγραφο ανυπόγραφο προς το Ν.Σ.Κ, σε απάντηση δικού του εγγράφου, με την υποσημείωση «ο πρόεδρος της κοινότητας», και το οποίο δεν γνωρίζουμε αν απεστάλη, με ημερομηνία 5-3-1957 στο οποίο αναγράφονται τα κινητά και ακίνητα περιουσιακά στοιχεία του διαθέτη μεταξύ των οποίων και « 4). το ½ εξ αδιαιρέτου ενός οικόπεδου στην θέση πατέλα, ή λουρί ή λάκον τοπ αλτί , εμβαδού 1452 μ2, αξίας 15.000 δρχ, κατά τον χρόνο του θανάτου του, την τύχη του οποίου αγνοούμε μέχρι σήμερον». Στο αρχείο μας όμως ούτε σχετικό συμβόλαιο υπάρχει, σε αντίθεση με τα άλλα, και επίσης στο υποθηκοφυλακείο που ερευνήσαμε σχετικά το 1998, ουδεμία σχετική εγγραφή υπάρχει.

Αμέσως μετά την δημοσίευση της διαθήκης Φωτεινου ή γυναίκα του έκανε αγωγή στην Κοινότητα Πλάτης και ζητούσε να ακυρωθεί η διαθήκη και να ισχύσει η προηγούμενη δωρεά λόγω θανάτου προς αυτήν όλης της περιουσίας του συζύγου της, ή να την αποζημιώσει η κοινότητα Πλάτης με 210.000 δρχ. για να συμπληρωθεί η νόμιμη μοίρα της.

Το Πρωτοδικείο Ηρακλείου με την 126 / 1938 απόφασή του απέρριψε την αγωγή της σαν μη νόμιμη για δύο λόγους
Α) επειδή δεν είχε κοινοποιηθεί η αίτηση αγωγής στον υπουργό οικονομικών και
Β) για λόγους παθητικής νομιμοποιήσεως επειδή η αγωγή θα έπρεπε να στρέφεται κατά των εκτελεστών της διαθήκης που είχαν αναλάβει την διοίκηση της περιουσίας και όχι κατά της κοινότητας Πλάτης η οποία ουδεμία σχέση είχε με την ΔΙΟΊΚΗΣΗ της περιουσίας.

Η σύζυγος του έκανε δεύτερη αγωγή κατά των εκτελεστών της διαθήκης η οποία όμως δεν φαίνεται πουθενά να έχει εκδικαστεί, έχουμε μόνο τον αριθμό της αίτησης, και σε έρευνά μας στα αρχεία του Πρωτοδικείου Ηρακλείου, βρέθηκε μόνο ο φάκελος, περιέχων άλλο φάκελο με άλλη υπόθεση.

Στην συνέχεια ήλθε ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος, και προφανώς τα πάντα νεκρώθηκαν.

Το 1946, οι εκτελεστές της διαθήκης Εμμ. Ιωαν. Ζαχαριάδης, Ζαχαρίας Αριστείδη Κρητικάκης και Νικόλαος Ιωαν. Χατζογιάννης, που ανέλαβε στην θέση του πατέρα του, που πέθανε το 1944, αφού και ο Ευστ. Αντ. Πετράκης, δεύτερος αναπληρωτής εκτελεστής της διαθήκης είχε σκοτωθεί σαν ανθυπολοχαγός στην Αλβανία, με την διαδικασία της εκούσιας δημοπρασίας, πώλησαν το μαγαζί αντί 4.600.000 δρχ και το οικόπεδο του Ηρακλείου, αμπέλι τότε ακόμη, αντί 14.000.000 δρχ. Για το δεύτερο, συνέταξαν το συμβόλαιο με την σύμπραξη και της χήρας του Φωτεινού, που προφανώς τα είχαν βρει, και η οποία έλαβε το ποσό των 500.000 δρχ. συνυπογράφοντας ότι παραιτείται πάσης διεκδίκησης επί της περιουσίας.

Με το σύνολο των χρημάτων, στα οποία δεν γνωρίζουμε αν συμπεριλαμβάνονταν και οι απαιτήσεις του που αναφέρει στην διαθήκη, οι εκτελεστές της διαθήκης, με την συνεργασία και της κοινότητας, εκτέλεσαν τους σκοπούς της διαθήκης που όρισε ο διαθέτης σύμφωνα και με τον τότε ισχύοντα κώδικα δήμων και κοινοτήτων.

Έγιναν δηλαδή σύμφωνα με τις προφορικές πληροφορίες που έχουμε από παλαιότερους, αφού στο αρχείο μας δεν υπάρχουν στοιχεία σχετικά, τα παρακάτω:
Α) Αγοράσθηκε ο χώρος γύρο από την πηγή Σκουράς, καλλιεργήθηκε η πηγή, κατασκευάστηκε μικρή δεξαμενή από την οποία τροφοδοτήθηκε η δεξαμενή της πηγής του Παπαδοκουτσούναρου, και από εκεί η κεντρική δεξαμενή του χωριού, ενώ παράλληλα ενισχύθηκε και το νερό της βρύσης στο Κουτσουνάρι.
Β) Ξεστεγιάστηκε το παλιό (από κάτω) δημοτικό σχολείο ψήλωσε κατά περίπου μισό μέτρο και στεγάστηκε πάλι με κεραμίδια. Τοποθετήθηκαν επίσης σανίδες στο πάτωμα. Όχι όμως και στο τότε γραφείο της κοινότητας που ήταν το νότιο μέρος του σχολείου που παρέμεινε με χώμα.
Γ) Τοποθετήθηκαν τα πλακάκια στο δάπεδο της εκκλησίας με την φροντίδα και επίβλεψη του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου.
Δ) Με τα υπόλοιπα χρήματα, αγοράσθηκε το αγροκήπιο και παραδόθηκε στην Σχολική Εφορία για την εκπαίδευση των μαθητών στην δενδροκομία, κατασκευάστηκε η υπάρχουσα σήμερα στέρνα στο αγροκήπιο και το τσιμεντόστρωτο με το κουτούτο μπροστά στην βρύση που οδηγούσε το περίσσευμα νερού της βρύσης στη στέρνα για να αρδεύεται το αγροκήπιο και το περίσσευμα του να χρησιμοποιούν οι χωριανοί.

Οι σκοποί δηλαδή του διαθέτη μας εκτελέσθηκαν πλήρως και με το παραπάνω με την πώληση του μαγαζιού στην αγορά του Ηρακλείου και του αμπελιού στην σημερινή λεωφόρο Ανδρέα Παπανδρέου 51α, που σήμερα έχει αξιοποιηθεί, ενώ έμειναν απούλητα:
Α) το σπίτι του διαθέτη στην οδό Βικέλα 37 στο οποίο κατοικούσε ακόμη η σύζυγός του,
Β) η περιουσία στα Χανιά, το 1/6 εξ αδιανέμητου έκτασης 87 στρεμμάτων στον Αγ. Ματθαίο Χαλέπας Ακρωτηρίου, κληρονομιά του διαθέτη μας από τον αδελφό της μητέρας του και μέσω αυτής, που όμως δεν ήταν γνωστή στους τότε εκτελεστές της διαθήκης αφού δεν είχαν πιθανόν σκεφθεί να ερευνήσουν στο υποθηκοφυλακείο Χανίων.

Δυστυχώς ή ευτυχώς όμως, το 1950, πιθανόν από τον απολογισμό των εκτελεστών της διαθήκης, διαπιστώθηκε από το Υπουργείο Οικονομικών ότι η πώληση του οικοπέδου έγινε χωρίς την έγκριση του Υπουργού των Οικονομικών και μετά από δικαστικές αποφάσεις που προκάλεσε ο Υπουργός το 1951 και το 1960, ακυρώθηκε η πώληση του μαγαζιού και του οικοπέδου. Το δικαστήριο επίσης έκρινε ότι οι εκτελεστές της διαθήκης ήταν αθώοι, ελλείψει δόλου, αφού τηρήθηκαν όλες οι άλλες διαδικασίες, ενώ δεν έκανε δεκτή την αίτηση του αγοραστή να αποζημιωθεί για το αντίτιμο πώλησης, ούτε από την Κοινότητα γιατί δεν συμμετείχε στις δίκες και την διοίκηση της περιουσίας, αλλά ούτε και από τους εκτελεστές γιατί δεν είχε νομικά το δικαίωμα να διεκδικήσει από συγκατηγορούμενούς του. Είχε όμως το δικαίωμα να διεκδικήσει από αυτούς σε άλλη δίκη για αποζημίωσή του από την προσωπική τους περιουσία.

Σαν κληροδότημα εμείς δεν έχουμε στοιχεία για το αν έγιναν τέτοιες δίκες και τι ακριβώς συνέβη για την αποζημίωση αυτού του ανθρώπου που πράγματι χωρίς να φταίει έβγαινε ζημιωμένος και μάλιστα πολύ.

Εν τω μεταξύ μετά την πρώτη δίκη το 1951, ο Νικ. Χατζηγιάννης παραιτήθηκε από εκτελεστής της διαθήκης και το 1960 τρεις μήνες πριν την τελική δίκη απεβίωσε και ο Εμμ. Ζαχαριάδης και ο μόνος εν ζωή εκτελεστής της διαθήκης ήταν ο Ζαχαρίας Κρητικάκης, ο οποίος ουδέποτε παραιτήθηκε μέχρι που πέθανε το 1972 σε ηλικία 75 ετών. Επίσημα όμως δεν φαίνεται πουθενά από το αρχείο που έχουμε, να ανακατεύεται με την περιουσία, ούτε αυτός ούτε ο Εμμ. Ζαχαριάδης, μετά την δίκη του 1951.

Η έφεση του αγοραστή του καταστήματος στο Εφετείο Χανίων απέτυχε, το μαγαζί επέστρεψε στην περιουσία, αλλά περίπου το 1975 κάηκε και ρυμοτομήθηκε και η αποζημίωση, περίπου 200.000 δρχ, πληρώθηκε από τους παρόδιους στην κοινότητα που διαχειριζόταν τότε την περιουσία ως έχουσα το νόμιμο συμφέρον για τους κατοίκους του χωριού, αφού ουδείς δεχόταν να αναλάβει εκτελεστής της διαθήκης και διαχειριστής. Άρα αυτό το περιουσιακό στοιχείο δεν υπάρχει σήμερα.

Στην έφεση που άσκησε ο αγοραστής του αμπελιού, Εμμ. Χαλαμπαλάκης στο Εφετείο Χανίων το 1963 δεν παρουσιάστηκε ούτε ο ίδιος ούτε δικηγόρος του και δικάστηκε ερήμην του και βέβαια την έχασε.

Αυτό επιβεβαιώνει ίσως, μια ανεπιβεβαίωτη πληροφορία συγγενούς του, ότι αποζημιώθηκε από τους επιζώντες εκτελεστές της διαθήκης και την χήρα του αποβιώσαντος χωρίς παιδιά Εμμ. Ζαχαριάδη, ενώ μια άλλη πληροφορία και αυτή ανεπιβεβαίωτη είναι ότι δεν πήγε στο δικαστήριο γιατί τον απείλησε με άλλο δικαστήριο ο εκτελεστής της διαθήκης Ζαχ. Κρητικάκης.

Πάντως η γυναίκα και τα παιδιά του μετά τον θάνατό του και τον θάνατο του Ζαχ. Κρητικάκη προσπάθησαν να καταπατήσουν το αμπέλι, άλλα διώχθηκαν δικαστικά και η τελευταία δίκη είναι αυτή του 1981 που εξεδιώχθησαν από την ιδιοκτησία αυτή.

Το οικόπεδο αυτό αξιοποιήθηκε από μας με το σύστημα της αντιπαροχής, παραλήφθηκαν οι ιδιοκτησίες την 11η – 3- 2004 και αποτελούν σήμερα την μοναδική πηγή εσόδων του κληροδοτήματος.

Σε ότι αφορά το σπίτι του διαθέτη στην οδό Βικέλα, μετά τον θάνατο της γυναίκας του, με έγκριση του Νομάρχη Λασιθίου πωλήθηκε σε εκούσια δημοπρασία με αντίτιμο 467.000 δρχ, γεγονός που προκάλεσε και το με αρ. πρωτ. Λ.4415/1220 της 24-5-1976 έγγραφο του Υπ. Οικονομικών, που εμείς ανακαλύψαμε το 1996. Έτσι και αυτό το περιουσιακό στοιχείο δεν υπάρχει σήμερα.

Σε ότι αφορά την περιουσία στα Χανιά, οι κληρονόμοι Νικηφόρου Ζαχαριάδη ενημέρωσαν την κοινότητα την δεκαετία του 1970 για την ύπαρξή της και για την εγκριθείσα αποζημίωση των κληρονόμων για 3,5 στρέμματα που απαλλοτριώθηκαν για τον δρόμο του Ακρωτηρίου. Πιθανόν η αποζημίωση ανάγκασε στην ενημέρωση της κοινότητας.

Με δικαστικές αποφάσεις το κληροδότημα ανακηρύχθηκε συνκληρονόμος κατά το 1/6 και πληρώθηκαν οι σχετικές αποζημιώσεις στους κληρονόμους. Στην συνέχεια όμως η εκεί περιουσία χαρακτηρίσθηκε δημόσιο δάσος με την 5/1983 απόφασή του ΣΙΔ Πειραιά και το 1990 η Παλμέτα Ζαχαριάδη έκανε αγωγή κατά του Ελληνικού Δημοσίου διεκδικώντας το μερίδιό της. Το δικαστήριο έγινε το 1991 και διέταξε πραγματογνωμοσύνη και αποδείξεις.

Το 1993 η κοινότητα έκανε και αυτή αγωγή στο Ελληνικό Δημόσιο διεκδικώντας το μερίδιό του χωριού. Δυστυχώς όμως την απέσυρε το 1994 αντί να ζητήσει να συνεκδικαστεί με της Παλμέτας Ζαχαριάδη, προφανώς επειδή η περιουσία εθεωρείτο χαμένη για οικονομία εξόδων. Στο θέμα αυτό θα αναφερθούμε παρακάτω.

Εμείς παραλάβαμε την κοινότητα ως νέο Κ.Σ. την 1-1-1995. Στην παράδοση αυτή, μαζί με τα λοιπά στοιχεία μας παρεδόθη και η περιουσία ΦΩΤΕΙΝΟΥ σαν ΠΕΡΙΟΥΣΊΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ, αποτελούμενη μόνο από το οικόπεδο του Ηρακλείου, με ενοίκιο 120.000 δρχ, ανά μήνα, ενώ ενημερωθήκαμε ότι η περιουσία στα Χανιά είχε κηρυχθεί από το ΣΙΔ Δημόσιο δάσος, άρα χαμένη περιουσία.

Στην σύνταξη του προϋπολογισμού της κοινότητας του 1995, ύψους μόλις 5.000.000 δρχ, περίπου, που δεν είχε συνταχθεί από το προηγούμενο Κ.Σ. συμπεριλάβαμε και τα έσοδα από την περιουσία αυτή, θεωρώντας την σαν κοινοτική περιουσία, βάση της ενημέρωσής μας, όπως έκαναν και όλα τα προηγούμενα Κ.Σ.

Στην συνεχιζόμενη προσπάθειά ενημέρωσής μας, αλλά και αξιοποίησης της φερόμενης κοινοτικής περιουσίας και αύξησης των εσόδων της κοινότητας που δεν επαρκούσαν για να καλύψουν ούτε τον μισθό της γραμματέας, ανακαλύψαμε αρχικά τέλος του 1995 την ερμηνεία 660/1984 της διαθήκης Φωτεινού και εξ αυτής την διαθήκη και τα υπόλοιπα έγγραφα, από την οποία προέκυπτε ότι η περιουσία ΔΕΝ συνιστά κοινοτική περιουσία και κακώς διοικείται ΑΤΥΠΑ από την κοινότητα και το Κ.Σ. ως έχουσα το έννομο συμφέρον για τους κατοίκους του χωριού, αλλά θα έπρεπε να διοικείται ως ανεξάρτητο ίδρυμα.

Αυτό προσπαθήσαμε να κάνουμε, αφού δεν βρήκαμε καμιά απόφαση του αρμόδιου για αυτό Υπουργείου Οικονομικών, που να καθορίζει την νομική μορφή της και ξεκινήσαμε με τον ορισμό των εκτελεστών της διαθήκης που έπρεπε να κάνουν τις σχετικές ενέργειες. Καταφύγαμε με την συμβουλή του δικηγόρου στο Πρωτοδικείο της διαθήκης το 1996, που κήρυξε τελικά τον εαυτό του αναρμόδιο με την 708/4282/736/1997 (Νοέμβριος) απόφασή του και μας παρέπεμψε στον Υπουργό των Οικονομικών. Ο Υπουργός των Οικονομικών, που είχαμε ενημερώσει για την προσπάθειά μας αυτή, με έγγραφο του μας είχε ήδη ζητήσει να του προτείνουμε τρεις συγχωριανούς που να το επιθυμούν και να είναι άξιοι για τον σκοπό αυτό, αλλά μετά την απόφαση του δικαστηρίου. Από προηγούμενη εμπειρία μέσω των εγγράφων της διαθήκης, αλλά και σχετικές συζητήσεις γνωρίζαμε ότι ουδείς θα δεχόταν να αναλάβει.

Στο Κοινοτικό Συμβούλιο με την απόφασή μας 5/18-1-98, ετέθη το θέμα πρότασης στον Υπουργό των ονομάτων για διορισμό εκτελεστών της διαθήκης. Μετά από σχετική συζήτηση, πολλές αντιρρήσεις και επιφυλάξεις και πιέσεις από τον πρόεδρο, ψηφίστηκε ομόφωνα ότι τα εκλεγμένα στο χωριό μέλη του Κοινοτικού συμβουλίου, δεν μπορούν να είναι αμέτοχα, αλλά έχουν την υποχρέωση να αναλάβουν και αυτό το καθήκον, και να μην ζητούμε από άλλους να βάλουν το κεφάλι τους στον τορβά. Στο συμβούλιο εκείνο ήταν παρόντες πέντε μέλη και προτάθηκαν και τα πέντε στον υπουργό, για τα άλλα δύο μέλη δεν μπορούσε να γίνει πρόταση χωρίς την υπογραφή τους, ο οποίος όρισε τελικά τους τρεις από αυτούς με την απόφαση 1035228/1145/Α0011/6-4-1998, που παραλήφθηκε τέλη Μαΐου και αποδεχθήκαμε τον ορισμό μας στις 18-6-1998 στην γραμματέα του πρωτοδικείου της διαθήκης, ενώ παραλάβαμε την περιουσία από 1-7-1998.

Παράλληλα με τα παραπάνω είχε ξεκινήσει και η διαδικασία αξιοποίησης του οικοπέδου Ηρακλείου και μετά την επίσημη διαπίστωση ότι δεν μπορούσε η αξιοποίηση να γίνει με δανεισμό, επειδή τα προβλεπόμενα έσοδα δεν κάλυπταν το δάνειο, λαμβανόμενης υπ’ όψη και της πτώσης του πληθωρισμού, αποφασίσαμε να γίνει τροποποίηση της διαθήκης για να δοθεί το οικόπεδο αντιπαροχή. Η διαδικασία αυτή ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1996 τέλειωσε τον Ιούνιο του 1998 με την 646/1998 απόφαση του ΕφΑθ.

Άμεσα προκηρύξαμε την δημοπρασία αξιοποίησης με αντιπαροχή του οικοπέδου, ενώ ζητήσαμε από Λασιθιώτη δικηγόρο να προχωρήσει στο ΕφΑθ, για την σύσταση ιδρύματος Κων. Φωτεινού, αφού δεν υπήρχε και δεν υπάρχει ακόμη καμιά δικαστική ή πολιτειακή απόφαση που να καθορίζει την νομική μορφή της περιουσίας.

Η έλλειψη αυτή μας δημιούργησε πάρα πολλά νομικά προβλήματα και καθυστερήσεις υπογραφής των σχετικών συμβάσεων. Για τον ίδιο αυτό λόγο, ακόμη δεν έχουμε λογαριασμό στο όνομα του κληροδοτήματος, αλλά και δεν γνωρίζουμε σε ποιόν θα παραδώσουμε, μετά την πλήρη εκκαθάριση, την περιουσία.

Ζητήσαμε βοήθεια και συνυπογραφή από τον Δήμο Οροπεδίου Λασιθίου για να μην υπάρχει καθυστέρηση στην ανάθεση της αντιπαροχής, που λόγω του ποσοστού της υπέρ της περιουσίας (55,79%, έναντι του μεγαλύτερου ποτέ που είχε δοθεί στο Ηράκλειο 44% στην πλατεία Ελευθερίας), δημιουργούσε πολλά προβλήματα στους σχετικούς τεχνικούς κύκλους του Ηρακλείου, και με υπαιτιότητά μας ελλείψει νομικής μορφής, υπήρχε κίνδυνος να υπαναχωρήσει η Κ/Ξ αντιπαροχής. Δυστυχώς ο δήμος αρνήθηκε κάθε βοήθεια, αντίθετα μας απειλούσε με φυλάκιση, με αποτέλεσμα συνεχιζόμενη καθυστέρηση. Το πρόβλημα λύθηκε τελικά με την επανειλημμένη επίκληση μας και παρέμβαση νομικών υπηρεσιών του Υπουργείου Οικονομικών, έστω και με μεγάλη καθυστέρηση. Συνεργούντων όμως και άλλων απρόβλεπτων προβλημάτων όπως η μη εξόφληση από την κοινότητα της ρυμοτομίας σε παρόδιο το 1975, ή ανάγκη νέων τοπογραφικών για την ένσταση Γ. Σπανάκη στο αποτέλεσμα της δημοπρασίας και η χρονοβόρα αναγκαστική προσκύρωσης στο οικόπεδο 70 μ2 της μετατοπιζόμενης οδού Ραυτοπούλου, αξίας 15.000.000 δρχ, και νέα υπουργική απόφαση, είχαν ως αποτέλεσμα να καθυστερήσει η εγκατάσταση του αντιπαροχέα μέχρι τον Αύγουστο του 2000.

Παράλληλα επίσης κατατέθηκε στο ΕφΑθ στις 14-4-1999 η αίτηση για την σύσταση του ιδρύματος, στην οποία ο δήμος Οροπεδίου Λασιθίου, με ομόφωνη απόφαση της Δημαρχιακής επιτροπής το 1999, άσκησε κύρια ανακοπή, διεκδικώντας την περιουσία ως δημοτική περιουσία υπέρ του δήμου.

Η αίτησή μας και η ανακοπή του δήμου, αφού εν των μεταξύ εμείς για ιδιαίτερους λόγους, αλλάξαμε δικηγόρο, δικάστηκαν μαζί και απορρίφθηκαν και οι δύο ως απαράδεκτες με την 356/19-1-2001 απόφασή του, επειδή δεν είχαν κοινοποιηθεί από τους δικηγόρους μας στον Υπουργό των οικονομικών.

Κατατέθηκε νέα αίτησή μας στο ΕφΑθ, δεν περενέβει ο δήμος, αλλά η απόφαση μας απορρίφθηκε με την 7756/31-10-2001 με το αιτιολογικό ότι η περιουσία πρέπει να πωληθεί και να εκτελεστούν οι σκοποί του διαθέτη, ερχόμενη η απόφαση αυτή σε αντίθεση με τοις προηγούμενες ερμηνείες της διαθήκης για αξιοποίηση της περιουσίας. Κάναμε αίτηση αναίρεσης στον Άρειο Πάγο και με την απόφασή του 1561/2005 αναιρεί την απόφαση 7756/2001 του εφετείου και παραπέμπει για περαιτέρω εκδίκαση ξανά στο εφετείο την αίτηση μας που με την απόφαση του 6957/2007 διατάσει την σύσταση ιδρύματος Κ. ΦΩΤΕΙΝΟΥ.
Τα ο 2006 επίσης κατατέθηκε μετά από λαϊκή συνέλευση στο χωριό την 26-6-2006, νέα αίτηση εκσυγχρονισμού των σκοπών της διαθήκης αφού από την 660/1984 ερμηνεία και μέχρι τότε οι σκοποί ήταν νομικά ανεφάρμοστοι λόγω των προϋποθέσεων οικονομικής απορίας που όριζε. Με βάση το ψήφισμα της Λαϊκής συνέλευση εξεδόθη η απόφαση 7416/2007 που καθορίζει τους σκοπούς της διαθήκης που σήμερα εκτελούνται.
οι αποφάσεις αυτές παραλήφθηκαν από μας χειρόγραφες στην αρχή και στάλθηκαν στην Περιφέρεια Κρήτης για ενημέρωση και εφαρμογή της δεύτερης 7416/2007 άμεσα. Για λόγους που δεν οφείλονται σε μας δακτυλογραφήθηκαν καθυστερημένα και τις παραλάβαμε τις ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΕΊΕΣ ον Φεβρουάριο του 2009 Αμεσα ξαναστάλθηκαν στην Περιφέρεια που ερωτήθηκε αν θα πρέπει να κατατεθεί το καταστατικό του ιδρύματος που ήταν έτοιμο άμεσα, ή να αναμένεται η εκκαθάριση της περιουσίας στα Χανιά.
Μας παρέπεμψαν στο υπουργείο οικονομι9κών

Παράλληλα καλέσαμε τους συγχωριανούς που είχαν τις γνώσεις και τον Π. Σύλλογο, για να μελετήσουμε από κοινού το έτοιμο Σχέδιο του οργανισμού λειτουργίας.
Στην συζήτηση του σχετικού άρθρου, ΠΡΟΈΚΥΨΕ ΣΤΗΝ ΣΥΖΉΤΗΣΗ ΤΟΥ ΆΡΘΡΟΥ ΘΈΜΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΗΣ ΜΑΣ

Για την περιουσία των Χανίων, ρωτήσαμε συγχωριανό μας δικηγόρο το 1995 αν θα πρέπει να επαναφέρουμε την αίτηση της κοινότητας για την διεκδίκηση της περιουσίας από το δημόσιο. Πληροφορηθήκαμε από αυτόν για την αίτηση της συνκληρονόμου μας και ότι, το δικαστήριο με την απόφασή του 232/1991 στην αίτηση της Παλμέτας Ζαχαριάδη, όρισε εμπειρογνώμονα να γνωματεύσει αν το επίδικο συμπεριλαμβάνεται στους τίτλους της συγκληρονόμου μας και όρισε την κατάθεση της γνωμοδότησης σε χρόνο 40 ημερών από την ορκωμοσία του. Μας ενημέρωσε επίσης ότι θεωρούσε την υπόθεση χαμένη ελλείψει «ταπίου».

Ο πρόεδρος Πλάτης ζήτησε από την Γ.Υ.Σ. αεροφωτογραφίες των ετών 1945, 1960, και 1989, της περιοχής της περιουσίας στα Χανιά και της Πλατιανής Λαγκάδας για αναπτυξιακούς σκοπούς, τις οποίες και πήραμε, με κόστος 42.000 δρχ το 1996. το Κ.Σ. βέβαια δεν ενέκρινε την πληρωμή τους, επειδή δεν είχε ερωτηθεί σχετικά, και πληρώθηκαν από τον πρόεδρο. Από την μελέτη των αεροφωτογραφιών του 1945 που είναι η κρίσιμη για τα δάση νομική χρονιά, φαίνεται καθαρά ότι στην περιουσία των Χανίων δεν υπήρχαν καθόλου δένδρα ή θάμνοι πλην των φυτεμένων πεύκων γύρω από την εκκλησία του Αγίου Ματθαίου. Ήλθαμε σε επαφή με τον δικηγόρο της Παλμέτας Ζαχαριάδη που μας είπε ότι αυτές είναι ένα καθοριστικό στοιχείο αλλά,
α) ο εμπειρογνώμονας δεν πληρώθηκε από κανέναν για να κάνει την πραγματογνωμοσύνη του από το 1991, όπως επίσης και ο ίδιος ως δικηγόρος, και επίσης
β) από χρόνια έχει λήξει η προθεσμία που έθεσε το δικαστήριο και η υπόθεση μάλλον θεωρείται τελειωμένη πια.

Του ζητήσαμε να καταθέσει νέα αίτηση μας, ως εκτελεστών της διαθήκης Φωτεινού και το δέχθηκε με την προϋπόθεση προπληρωμής και ότι θα αργήσει η εκδίκαση. Συμφωνήσαμε επίσης ότι θα έλθουμε σε επαφή με τον εμπειρογνώμονα που είχε ορίσει το δικαστήριο για την αίτηση της Παλμέτας και αν συμφωνήσουμε και μπορέσει αυτός να δικαιολογήσει τον χρόνο στο δικαστήριο πιθανόν το συμβούλιο του Πρωτοδικείου να επαναφέρει την υπόθεση της Παλμέτας για κέρδος χρόνου και τότε να προχωρήσουμε αυτή, με την προϋπόθεση να δει τις αεροφωτογραφίες τις οποίες του έστειλα.

Βρήκαμε τον ορισθέντα εμπειρογνώμονα και συμφωνήσαμε ότι θα πληρωθεί από μας 300.000 δρχ, (το 1/6 που αντιστοιχεί στο κληροδότημα) έναντι του 1.500.000 δρχ, που ζητούσε (19.000 δρχ / στρ ) ενώ τα υπόλοιπα θα τα έπαιρνε από τους υπόλοιπους κληρονόμους με την δική μας προσωπική εγγύηση αν θα κερδιστεί τελικά και τελεσίδικα το δικαστήριο. Κάποια παρόμοια σχετική συμφωνία έγινε και με τον δικηγόρο στον οποίο όμως δεν δώσαμε καμιά αμοιβή, αλλά συμφωνήσαμε ότι θα του δώσουμε στο τέλος επί τη βάση πινακίου αμοιβής του με την προβλεπόμενη διαδικασία.

Το δικαστήριο δέχτηκε να επαναφέρει την υπόθεση, λαμβάνοντας υπ’ όψιν και σχετικό έγγραφο του Υπουργείου των Οικονομικών που εμείς ζητήσαμε και μας έστειλε και τελικά μετά από την νέα απόφασή του 146/1999 που έθεσε αποδείξεις και στο δημόσιο, με νέα δικάσιμο στις 20-2-2003 μετά από δύο αναβολές της δίκης που ζήτησε το Δημόσιο, κερδίστηκε πρωτόδικα η δίκη στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Χανίων με την απόφασή του 233 της 29-12-2003.

Το Δημόσιο κατέφυγε όπως αναμενόταν στο Εφετείο Χανίων. Η δίκη ορίσθηκε στις 8-3-05, αλλά αναβλήθηκε με αίτηση του Δημοσίου, και θα γίνει τον ερχόμενο Μάρτιο.

Παράλληλα με το δικαστήριο όμως προέκυψε το 1999 και το κτηματολόγιο. Έτσι καταθέσαμε την αίτηση στο κτηματολόγιο, μαζί με τις σχετικές αεροφωτογραφίες του 1945 και 1960, και όλη τη σχετική δικογραφία. Από το κτηματολόγιο έχουμε ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΘΕΊ όλοι ως συνιδιοκτήτες στα 53 από τα 77 συνολικά στρέμματα, ενώ έχουμε υποβάλει ένσταση για τα υπόλοιπα που έχουν για δεύτερη φορά καταπατηθεί από τους κληρονόμους των Αναστασάκηδων. Αναμένεται η έκδοση των αρχικών πιστοποιητικών ιδιοκτησίας για να τους ξανάπαμε στο δικαστήριο στο οποίο επανειλημμένα έχουν δικαστεί και καταδικαστεί, ακόμη και για ψευδορκία.

Όσο αφορά τώρα την οικοδομή στο Ηράκλειο. Παρά τις καθυστερήσεις που προέκυψαν και επειδή φοβόμασταν ότι τα υπόλοιπα χρήματα δεν θα επαρκούσαν για την πληρωμή των φόρων, παρελήφθη εσπευσμένα και ανεπίσημα ένα πίσω μαγαζί τον Νοέμβριο του 2002 και με την νόμιμη διαδικασία ενοικιάστηκε τον Μάρτιο του 2003 αντί 1440€ τον μήνα. Οι υπόλοιπες ιδιοκτησίες παρελήφθησαν με προσωρινό πρωτόκολλο παραλαβής στις 11-3-2004 και μέχρι τον Ιούλιο είχαν ενοικιασθεί όλες πλην των 14 PARKING. Με απλουστευμένη διαδικασία που μας παραχώρησε η Περιφέρεια Κρήτης για να παρακάμπτονται οι χρονοβόρες διαδικασίες λόγω του μικρού τιμήματος, είναι νοικιασμένα σε μόνιμη βάση 10 έως 13, αυτή δε την στιγμή όλα.

Μέχρι σήμερα το κληροδότημα δεν οφείλει φόρους, ξεχρέωσε την οφειλή στον παρόδιο Στ. Ρουσοχατζάκη 63 μ2 με τιμή που προσδιορίστηκε από το δημοτικό συμβούλιο Ηρακλείου, συνοφειλέτη μας, και την δεχτήκαμε, στα 791€ ανά μ2 δηλαδή 50.055€ χωρίς νέο δικαστήριο, που αν γινόταν η τιμή θα ανέβαινε στα 1000 και άνω € ανά μ2, έχει οργανώσει το γραφείο του κληροδοτήματος στο Ηράκλειο ώστε να έχει μια καλή και σοβαρή εικόνα, ενώ έχουμε ζητήσει από τοπογράφο μηχανικό να κάνει την αίτηση στην πολεοδομία για την ρυμοτομία της οδού Ραυτοπούλου ώστε να συμπεριλάβουμε στον αύλειο χώρο της οικοδομής τα 71 μ2 που έχουν πληρωθεί και έχουμε πάρει τον συντελεστή δόμησης. Αναμένεται να γίνει η πράξη ρυμοτομίας, ελπίζουμε την επόμενη διετία, για να δούμε αν θα πληρώσουμε άλλα χρήματα και πόσα.

Εν κατακλείδι το 1995 παραλάβαμε ως Κ.Σ. μια περιουσία που απέδιδε 120.000 δρχ τον μήνα δηλαδή 1.440.000 δρχ, ή 4.200 € το χρόνο και σήμερα, μετά από δέκα χρόνια λόγω των χρονοβόρων διαδικασιών, η ετήσια απόδοσή της είναι άνω των 160.000€ περίπου δηλαδή 55.000.000 δρχ. και μετά τους φόρους καθαρά 130.000€ περίπου, ενώ για τη χαμένη τότε στα Χανιά περιουσία, ξανακερδίζουμε πολλές πιθανότητες να την αποκτήσουμε οριστικά, οπότε και θα προσπαθήσουμε να την ανταλλάξουμε με άλλη αξιοποιήσιμη.

Σας αναφέρουμε επίσης εδώ, ότι:
Α) όταν παραλάβαμε σαν εκτελεστές πλέον της διαθήκης το κληροδότημα από την κοινότητα Πλάτης και έγινε ο οριστικός διαχωρισμός της από την περιουσία, με την απόφαση του Κ.Σ. 23/ 19-7-1998, δεν παραλάβαμε παλιότερα έσοδα, ελλείψει χρημάτων στο αποθεματικό του προϋπολογισμού της κοινότητας. Θα παραλαμβάναμε μόνο 300.000 δρχ. για την αμοιβή του εμπειρογνώμονα στα Χανιά, αλλά ούτε αυτά παραλάβαμε τελικά, αφού θα εισπράτταμε τα ενοίκια για μερικούς μήνες του οικοπέδου και έτσι ο πραγματογνώμονας πληρώθηκε από τα μετά την 1-7-1998 έσοδα από το τότε οικόπεδο.
Β) το οικόπεδο συνέχισε να είναι μισθωμένο σιωπηρά μετά την δημοπρασία αξιοποίησής του, μέχρι και τον Αύγουστο του 2000 με 15% ετήσια αύξηση, επειδή αντιληφθήκαμε την χρονοβόρα διαδικασία αξιοποίησής του, και με τέτοια συμφωνία που μας εξασφάλιζε την αποχώρηση του ενοικιαστή άμεσα με την κατάθεση της άδειας οικοδομής, εφόσον βέβαια για δημοπρασία ενοικίασης του, δεν μπορούσε πλέον να γίνει λόγος. Αυτό τελικά αποδείχθηκε χρησιμότατο γιατί δεν δημιουργήθηκαν αργότερα χρέη από φόρους και άλλα έξοδα της περιουσίας.
Γ) Γνωρίζαμε ότι οι κοινωφελείς περιουσίες δεν φορολογούνται. Τυχαία από ραδιοφωνική συνομιλία του προέδρου των ιδρυμάτων Καλοκαιρινού πληροφορηθήκαμε για τον νόμο περί φορολογίας των ιδρυμάτων, έτσι αναδρομικά κάναμε τις φορολογικές δηλώσεις του κληροδοτήματος από τότε που το παραλάβαμε και εδώ φάνηκε χρησιμότερη η σιωπηρή παράταση της μίσθωσης του οικοπέδου μέχρι την κατάθεση της άδειας οικοδομής.
Δ) Στον προϋπολογισμό της Κοινότητας, τα έσοδα από το οικόπεδο έμπαιναν σε χωριστό κωδικό και διαθέτονταν για έργα που προβλεπόταν από την 660/1984 ερμηνεία της διαθήκης από το Εφετείο Αθηνών τουλάχιστον από το 1997 και μετά που έγινε αυτό αντιληπτό. Δεν έγινε χωριστός προϋπολογισμός επειδή εκκρεμούσε ΉΔΗ ο διαχωρισμός της περιουσίας από την κοινότητα (εκκρεμούντος του ορισμού εκτελεστών διαθήκης) και επειδή δεν έπρεπε να διαχωριστεί η θέση μας από παλαιότερα μέλη του Κ.Σ. που συμμετείχαν και μαζί μας οι ίδιοι ή τα παιδιά τους ΚΑΙ ΑΠΌ ΆΓΝΟΙΑ ΔΕΝ ΤΟ ΕΠΡΑΤΤΑΝ, (οι περισσότεροι είχαν με δυσκολία τελειώσει το δημοτικό) γιατί θα δημιουργούνταν μόνο προβλήματα, χωρίς ουσιαστικό όφελος.
Ε) Μετά τον ορισμό μας ως εκτελεστών διαθήκης δεν κάναμε προϋπολογισμό, και το έχουμε επανειλημμένα αναφέρει στο Υπ. Οικονομικών, επειδή από μήνα σε μήνα αναμέναμε την έγκριση για την υπογραφή της σύμβασης αντιπαροχής και δεν υπήρχε αντικείμενο για προϋπολογισμό. Ο πρώτος μας προϋπολογισμός συντάχθηκε για τα οικονομικά έτη 2003-2004 μαζί, και αναφέρεται στα έσοδα από την οικοδομή και για τα δύο χρόνια, ενώ ως προς τα έξοδα αναφέρεται μόνο για το 2004, ενώ κάναμε ενιαίο απολογισμό για τον χρόνο από την ανάληψή μας, έως και 31-12-2003 ως προς τα έσοδα από το οικόπεδο και τα έξοδα, αφού έσοδα μετά τον Αύγουστο του 2000 δεν υπήρχαν, μέχρι το 2003. Έτσι στην πράξη διαχωρίσαμε τα έσοδα από το οικόπεδο τα οποία κάλυψαν όλα τα έξοδα του κληροδοτήματος μέχρι 31-12-2003, από τα έσοδα από την οικοδομή που κάλυψαν έξοδα από 1-1-2004 και μετά, αρχίζοντας έτσι μια νέα περίοδο στην λειτουργία του κληροδοτήματος, την περίοδο της χωρίς προβλήματα προσφοράς του στο χωριό. Ο διαχωρισμός αυτός αναφέρεται στους συγκεκριμένους προϋπολογισμό και απολογισμό.
Στ) Στον προϋπολογισμό του 2005, μεταφέρθηκε υπόλοιπο 15.902,26€, από την προηγούμενη χρήση.

Οι εκτελεστές της διαθήκης.

Εμμ. Παπαχατζάκης.

Εμμ. Λαδομένος.

Αρ. Παπαδάκης.